Kronik ishal, sık ve suluk dışkılamanın aylar ve yıllar boyu müzmin bir şekilde devam etmesidir. İnsanlarda günlük normal dışkılama 200 gr kadardır. Bu miktarın %60-85 oranını su oluşturmaktadır. Günlük dışkılama gün içinde 3 defadan, haftada 3 defaya kadar değişim gösterebilir. Dışkının kıvamını ve sıklığını dışkıda bulunan fiber miktarı, dışkı ağırlığı, kullanılan ilaçlar, egzersiz ve stres gibi etkenler belirler. Dışkıda bulunan suda erimeyen ve su tutma özelliği bulunan fiber gibi solid maddelerin olması dışkının kıvamını belirleyen en önemli unsurlardan biridir. Bu maddelerin yeteri kadar bulunması, dışkının kıvamını sağlayan bir etkendir. Az olduğu takdirde dışkı daha gevşek ve sulu olacaktır. Dışkının kıvamı içindeki total su miktarıyla değil, solidlerin miktarıyla doğru orantılıdır. Dışkılamanın 200 gr üzerinde olması ve içindeki su miktarında artış olması ishal olarak tanımlanır. Fiber alımının yükselmesi durumunda dışkı miktarı iki katına kadar çıksa da kıvamda yumuşama oluşmayabilir. Dışkı miktarı normal olduğu halde, yumuşak ve sulu kıvamda ishal oluşabilir. İshal klinik olarak günde 3 defadan fazla dışkılama olması ve dışkı kıvamının sulu olmasıdır. İshalin 2-3 haftadan daha uzun süre devam etmesi kronik ishal olarak tanımlanır.

Kronik ishalin en sık rastlanan sebebi çölyak hastalığı ve laktoz intoleransıdır. Yapılan tetkiklerde kronik ishal sebebi tespit edilemezse, irratabıl bağırsak hastalığının buna neden olduğu düşünülmelidir. Ancak bu hastalıklarda kronik ishallerdeki yağ ve protein emilimindeki bozuklukların belirtileri saptanamaz.

Bu hastalara tanı koymak akut ishale göre daha zordur. Öncelikle hastanın öyküsü dinlenmeli ve fiziki muayenesi yapılmalıdır. Ardından laboratuvar incelemeleri ve dışkı incelemesi yapılarak ishalin türü belirlenmelidir. İshalin başlangıcı ve süresi belirlenerek kronik ve akut ishal ayrımı yapılabilir. İshalin sürekli ya da aralıklı olarak devamı öğrenilmelidir. Ayrıca ishalin gelişiminin yavaş, ani ya da doğuştan olup olmadığı tespit edilmelidir. Bu arada beslenmesinde yer tutan şekerli besinler, çiğ süt alımı gibi alışkanlıklar belirlenmelidir. Hastanın dışkı tarifi sorgulanmalı, dışkıda kan olması halinde tümör, bağırsak hastalıkları, polip oluşumları, dışkının yağlı olması halinde malabsorbsiyonu ya da maldigesyonu, gece ishali olması organik patolojileri, dışkı renginin açık kahverengi beyaz olması halinde ise gluten enteropatisini ve safranın yokluğunu düşündürtmelidir. Hastada gaz şikâyetinin olması karbonhidrat malabsorbsiyonunu düşündürebilir. Kilo kaybı yaşanması halinde pankreasın ekzokrin yetmezliğini, malabsorbsiyon, tümör ve anoreksiyayı düşündürmelidir. İshalin azaldığı ve artış gösterdiği durumlar tespit edilmelidir. Ayrıca hastanın daha önce aldığı tedaviler, kullandığı ilaçların yan etkileri, yapılan bir cerrahi sonrası durumu değerlendirilmelidir. Kilo vermek için kullanılan laksatiflerin varlığı sorgulanmalıdır.

Yapılan muayenede, uygulanan testlerde kronik ishal teşhisi konulan hastanın tedavisi altta yatan nedene göre yapılacaktır. Bu tedavi sonrasında hastaların ishal sorunu kalmayacaktır. Bunun dışında akut ishal tedavisinde olduğu gibi ağızdan alınan sıvı miktarının arttırılması, yağsız gıdaları tüketmek, yemeklerin haşlama olarak yenmesi, süt tüketilmemesi gibi önlemler şikâyetlerin azaltılmasına yardımcı olabilir. Bu sırada hastalar sürekli olarak kontrol altında tutulmalıdır.